Perełki świętej Tereski

 

 

    Polecam bardzo gorąco książkę o św. Teresce "Dzieje duszy". Wspaniale się ją czyta i ukazuje ona w całej okazałości myśli i życie tej cudownej świętej. Dla mnie ona jest wzorem godnym do naśladowania, chciałabym być taka jak ona. Mimo, że umarła w bardzo młodym wieku jej życie zachwyca. Potrafi w najmniejszych drobiazgach dostrzec miłość Boga, była prosta, skromna, a jednocześnie wielka. Umiała w cierpnieniu znaleźć sens. Jest moją patronką od bierzmowania. Poniżej przytoczę kilka moich ulubionych jej myśli.

 

"Kiedy kogoś naprawdę kochamy, cieszymy się ze szczęścia osoby kochanej i ponosimy wszelkie ofiary, by jej tego szczęścia przysporzyć".

"Bardzo to nieładnie tracić czas na zadręczanie się, zamiast spocząć na Sercu Jezusa".

 "To my mamy pocieszać Jezusa, a nie Jezus nas. Jezus kocha serca radosne, kocha dusze uśmiechnięte."

 

„Czyż Jezus nie był moim jedynym Przyjacielem?..... Z Nim tylko umiałam rozmawiać; rozmowy, nawet pobożne, ze stworzeniami męczyły moją duszę.... Czułam, że lepiej jest mówić do Boga niż rozmawiać o Bogu, bo do rozmów duchowych miesza się bardzo wiele miłości własnej!...Moje imię jest zapisane w niebie.”


„W jednej chwili pojęłam, czym jest życie. Dotychczas nie wydawało mi się tak smutne, ale kiedy ukazało mi całą swoją rzeczywistość, spostrzegłam, że jest nieustannym cierpieniem i rozłąką. Płakałam gorzkimi łzami, bo nie wiedziałam jeszcze, co to jest radość płynąca z ofiary.”

                                      

„Trzeba umieć od dzieciństwa rozpoznać, czego Pan Bóg żąda od dusz i współdziałać z Jego łaską, nigdy jej nie wyprzedzając ani nie opóźniając.”

                                            

„Jak małe pisklęta uczą się śpiewać, wsłuchując się w śpiew swoich rodziców, tak i dzieci uczą się znajomości cnót, tego wzniosłego śpiewu Bożej Miłości, od osób zobowiązanych przygotować je do życia.”

                                            

   „Zrozumiałam, że gdyby wszystkie małe kwiatki chciały być różami, natura straciłaby swą wiosenną krasę, pola nie byłyby umajone kwieciem.... Podobnie dzieje się w świecie dusz, w tym ogrodzie Jezusa. Spodobało Mu się stworzyć wielkich świętych, których można porównać do lilii i róż, lecz stworzył także tych najmniejszych, którzy winni się zadowolić, że są stokrotkami i fiołkami, przeznaczonymi, by radować oczy Pana Boga, gdy je skieruje na ziemię.”

                                   

„Doskonałość polega na tym, by pełnić wolę Boga, by być tym, czym On chce nas mieć.”

                                  

„Jak słońce oświeca równocześnie cedry i każdy mały kwiatek, jak gdyby on sam był tylko na ziemi, tak i Pan Bóg troszczy się o każdą duszę z osobna, jakby ona nie miała sobie podobnych.”

                                     

„Miłość Naszego Pana objawia się zarówno w duszy najprostszej, która w niczym nie stawia oporu Jego łasce, jak i w duszy najbardziej wzniosłej, albowiem właściwością miłości jest zniżanie się.”

                                          

„Serce matki zawsze zrozumie swe dziecko, choćby ono umiało tylko szczebiotać.”

 

„O, jakże czułe jest serce matki, jak na tysiączne sposoby potrafi przekładać swoją przewidującą czułość, o jakich by nikt nawet inny nie pomyślał.”